Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią Andrzej Widzyk, kandydat Prawa i Sprawiedliwości na burmistrza Żywca, przedstawił kolejne punkty swojego programu wyborczego.

INFRASTRUKTURA I TURYSTYKA

1. Powołanie zespołu architektów czuwających nad projektowaniem przestrzeni miejskich. Dzięki temu powstawałyby przemyślane i praktyczne rozwiązania podkreślające charakter danego miejsca w tym między innymi ilość miejsc reklamowych.
2. Budowa nowych parkingów w mieście. Zbudujemy parking piętrowy w pobliżu centrum miasta oraz rozbudujemy istniejące parkingi.
3. Budowa miejskiego Aquaparku. Przystąpimy do budowy kompleks basenów z przeznaczeniem dla dzieci, dorosłych oraz osób starszych jak również turystów.
4. Utworzenie w porozumieniu z lokalnymi przedsiębiorcami system ŻEKA — Żywieckiej Elektronicznej Karty Atrakcji — celu przyciągnięcia turystów.
5. Modernizacja dróg miejskich oraz budowa nowych chodników. Dzięki dobrej współpracy pomiędzy rządem, a samorządem miejskim i powiatowym będziemy przeprowadzali więcej remontów dróg i chodników niż dotychczas.
6. Budowa sieci ścieżek rowerowych. Przystąpimy do tworzenia ścieżek rowerowych w Żywcu, jak również połączymy obecnie istniejące ścieżki rowerowe w sąsiednich gminach w szczególności wokół Jeziora Żywieckiego.
7. Współpraca z administracją rządową w celu odmulenia i zmodernizowania Jeziora Żywieckiego. Będziemy zachęcali do inwestowania w powstawanie nowych miejsc rekreacji i wypoczynku wokół Jeziora Żywieckiego.
8. Wsparcie Starostwa Powiatowego w budowie hali sportowej przy I LO w żywcu aby
   młodzież szkół prowadzonych przez miasto żywiec jak również mieszkańcy mogli z niej korzystać.
9. Rozpoczniemy konsultacje społeczne w sprawie zapotrzebowania na „ tramwaj miejski” łączący Zabłocie z dzielnicą Sporysz aby maksymalnie skrócić czas przejazdu miedzy tymi dzielnicami.
10. Utworzenie na rzece Sole przystani kajakarskiej na wysokości terenu przy TESCO. Zaraz po wygranych wyborach będziemy zabiegali w porozumieniu administracją rządową o realizację tego pomysłu.
11. Modernizacja alejek w Krajobrazowym Parku Żywieckim Habsburgów. W miejsce kostki brukowej położymy nawierzchnię, która ułatwi poruszanie się alejkami rodzicom z wózkami dziecięcymi, rowerzystom oraz osobom uprawiającym nordic walking.
12. Zagospodarowanie rezerwatu przyrody Grapa i istniejącej tam ścieżki zdrowia. Ogłoszenie projektu na koncepcję przestrzenną i nowoczesne urządzenia sportowe.
13. Wprowadzenie regulacji prawnych dotyczących stawiania banerów reklamowych i bilbordów. Ograniczymy ilość niekontrolowanie stawianych bilbordów i reklam zaśmiecających krajobraz. W wielu miastach tego typu reklamy są zabronione.

W 79 rocznicę agresji Związku Sowieckiego na Polskę członkowie Klubu Gazety Polskiej w Żywcu oraz kandydaci na radnych z list Prawa i Sprawiedliwości złożyli kwiaty pod tablicą poświęconą żołnierzom Narodowych Sił Zbrojnych.

Szanowni Państwo!

Układ, w którym jedna ze stron jest starsza, mądrzejsza i bogatsza, dyktuje jednoznacznie wzajemne zależności. Dawno temu odkryli to mężczyźni żeniący się z kobietami od siebie młodszymi, głupszymi i często biedniejszymi. W tradycyjnym związku małżeńskim, mąż uzurpował sobie tę uprzywilejowaną rolę. Jeśli zdarzyło się, że był młodszy, lub biedniejszy od żony, starał się ukryć ten „wstydliwy” fakt. W przypadku intelektualnej przewagi żony, próbowano tego faktu po prostu nie zauważać.

Te dobrze znane wszystkim zasady usiłuje się przedstawiać jako obowiązujące również w układzie międzynarodowym, uzasadniając np. dominację Niemiec nad Polską. Zapomina się przy tym, że polska demokracja jest o parę wieków starsza od niemieckiej. Mądrość niemiecką można oceniać na różne sposoby, ale stadne podążanie za Hitlerem, czy Merkel o mądrości narodowej Niemców świadczy nie najlepiej. Czy są od nas bogatsi? Oczywiście! To jak porównywanie rabusia z obrabowanym.

Pozdrawiam i do następnej soboty

Małgorzata Todd

Dzisiaj w piątek 14 września z  hasłem „Naprzód Żywiec”rozpoczął swoją kampanię wyborczą na burmistrza Antoni Szlagor. Na rondzie przy policji pojawił się również baner kandydatów do rady miejskiej w Żywcu – Okręg nr 2 Komitetu Wyborczego Antoniego Szlagora.

Kapitan Ignacy Buś był odznaczony orderem Virtuti Militari. Jest pochowany na cmentarzu w Żywcu we wspólnym grobowcu Legionistów…

Sekretarz Miasta chętnie opowiada o zasługach pradziadka, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej. Okazuje się jednak, że tradycje oficerskie były podtrzymywane w następnym pokoleniu z tym zastrzeżeniem, że syn Ignacego zamienił mundur kapitana Wojska Polskiego II RP na pagony oficerskie LWP. Choć w jego karierze nie brakowało odznaczeń i awansów, nie przeczytamy o nich na profilu Tomasza Busia. Wiktor Buś dosłużył się stopnia ppłk, a w roku 1967 rozstał się z 16 Kaszubską Dywizją Pancerną, która kilka lat później dokonała masakry robotników podczas tragicznych wydarzeń grudnia 1970 roku.

Dodajmy jeszcze, że syn Wiktora był funkcjonariuszem straży przemysłowej w żywieckiej Fabryce Śrub. W świetle tych faktów nie dziwi komentarz Wiesława Augustynowicza podczas jednej z dyskusji na temat Ignacego Busia:

Nie należy winić potomnych za grzechy przodków

Wiesław Augustynowicz jest prywatnie wujkiem Tomasza Busia.

Kariera Wiktora Busia

Brązowy Medal za zasługi dla Obr. kraju 1968

Brązowy Medal Siły zbroj. w sł. ojcz. WRD z dn. 12.10.1952

Medal X lat Polski Ludowej WRD nr 1403 z dn. 22.07.1955r.

Srebrny Krzyż zasługi WRP nr 0540 z dn. 17.07.1957

Srebrny Krzyż zasługi – postanowienie prezydenta RP z dn. 16.04.1948

Medal Zwycięstwa i Wolności – MON 1946

Szk. Podst. 7 klas w 1934r

Lic. Humanist. 5 klas w 1939r.

Lic. Ogólnok. 11 kl. w 1959r

średnie WUML-1963-65r. dyplom.

Udział w bojach: udziału nie brał

Udział w ruchu partyzanckim i konspiracyjnym : udziału nie brał

Przynależność partyjna:  13.01.1958 r  PZPR

Stopień wojskowy:

podporucznik   16.04.1947r

porucznik          22.07.1949

kapitan              28.04.1952

major                 01.06.1956

podpułkownik  16.09.1963

źródło: IPN

zdjęcie: MyHeritage

Jeżeli formułujemy tezę, że postsovieticum jest pojęciem apriorycznym, wyrażamy przez to myśl – a raczej przekonanie, że totalitarny system sowiecki nie może stale trwać. Z jego istnieniem nigdy nie należy pogodzić się, ani też go zaakceptować. Musimy ten system zanegować w swoim sumieniu, ze wszystkimi jego antyludzkimi elementami i zbrodniami, odrzucić go w imię godności człowieka oraz wypowiedzieć w sobie wyrok potępiający go.

Postsovieticum nie powinno więc jawić się w naszej świadomości jako możliwy, a nawet upragniony rezultat, ostatecznie niezależnych od naszej wewnętrznej postawy procesów historycznych i politycznych, których rezultaty możemy najwyżej po fakcie (a posteriori) z większym zadowoleniem zarejestrować.

Taka postawa, w gruncie rzeczy obojętna wobec tego, czym jest system sowiecki w swojej istocie, wstrzymująca się od jego etycznej oceny, jest oznaką kapitulacji, niegodną człowieka wezwanego w każdej sytuacji do dawania odpowiedzi na wezwanie Prawdy i Dobra.

Aprioryczność pojęcia polega właśnie na tym, iż stwierdzenie w naszej świadomości etycznej nieprawości i nielegalności istnienia obecnego porządku, musi być absolutnym punktem wyjścia rozważań i spekulacji na temat przyszłości. Postsovieticum powinno istnieć dla nas jako kategoryczny imperatyw sumienia. Każdy powinien być przekonany: gdyby to ode mnie zależało, gdybym mógł mieć na to decydujący wpływ, obecny system musiałby zostać zniesiony i zastąpiony nowym porządkiem – właśnie postsovieticum.

Oczywiście taka postawa nie może wynikać ze ślepej nienawiści, czy też emocjonalnej niechęci. Nie chodzi o antykomunizm za wszelką cenę, ale podjęcie pewnego rodzaju „krucjaty antykomunistycznej”.

W pojęciu a priori należy doszukiwać się stałych, niezmiennych zasad, określających nasze postawy – w miejsce różnych subiektywnych motywów działania. Mówiąc o postsovieticum jako o apriorycznym postulacie, odwołujemy się do trzech praw, najwyższych rangą w świetle ludzkiego wartościowania, uzasadniających naszą ocenę zjawiska sowieckiego komunizmu:

1. Do motywów religijnych, wynikających z wiary chrześcijańskiej
2. Do motywów etycznych opartych o ogólnoludzkie sumienie.
3. Do motywów personalistycznych, określających prawa człowieka i jego godność w               świetle ogólnego porozumienia współczesnej ludzkości.

Trzeba jeszcze tylko podkreślić, że przyjęcie twierdzenia o postsovieticum jako kategorii a priori wymaga odpowiedniej dojrzałości ludzi, a tym samym ich wychowania. Inaczej grozić nam będzie nadużycie głoszonych tutaj haseł dla rozmaitych celów partykularnych lub też różnego rodzaju manipulacji czy gier politycznych, gdzie piękne hasła schodzą do roli propagandowych chwytów i parawanów.

źródło: Ks. Franciszek Blachnicki – Wydawnictwo Światło Życie

Szanowni Państwo!

W tradycyjnym teatrze były trzy sposoby narracji: monolog, dialog i chór. Obecnie, nie licząc pewnej fundacji o mylącej nazwie „Otwarty Dialog”, ta forma komunikacji zanika. A tak na marginesie, podejrzewam że ten „Otwarty Dialog” tyle ma wspólnego z dialogiem i otwartością, co organ KPZR „Prawda” z prawdą. Nasi wschodni sąsiedzi „tak już mają”.

Współczesny teatr (a jest nim praktycznie każde wystąpienie telewizyjne) z dialogu całkowicie prawie zrezygnował, na rzecz chóru. Zaprasza się do studia parę osób i pozwala na „swobodną wymianę myśli”. Wolna amerykanka dyskusji polega na przekrzyczeniu pozostałych. Rację ma ten, kto potrafi najgłośniej i nieprzerwanie mówić cokolwiek. Pozostali nie dają oczywiście za wygraną i powstaje kakofonicznie zgodny,  atonalny chór, w którym każdy śpiewa własną pieśń, nie przejmując się innymi, a najmniej ewentualnymi słuchaczami, bo ci na ogół szybko dają za wygraną i sięga po pilota.

Zastanawiam się, skąd się wzięła ta chóralna nowomowa. Przypuszczam, że taki styl narzuciło młode pokolenie wychowane w kulcie asertywności. Dawniej bowiem młody, zwłaszcza inteligentny człowiek, spostrzegał dość wcześnie, że może czegoś nie wiedzieć i zbłaźnić się nieprzemyślaną wypowiedzią. Obecnie takich obaw nie ma. To co kiedyś postrzegane było jako chamstwo, czy głupota, jest nazywane nowocześnie asertywnością i jak najbardziej pożądane. Kiedy doda się do tego jeszcze poprawność polityczną zabraniającą nazywać rzeczy po imieniu, powstaje mieszanina piorunująca w postaci powszechnego, fermentującego bełkotu.

Wszyscy mówią, nikt nie słucha i może o to właśnie chodzi?

Pozdrawiam i do następnej soboty

Małgorzata Todd

W pierwszym dniu nowego roku szkolnego, przed dawnym budynkiem szkoły podstawowej nr 9 na Podlesiu, Andrzej Widzyk, kandydat na burmistrza wraz z Judytą Leśko, kandydatką do Rady Miasta Żywca z listy Prawa i Sprawiedliwości, przedstawili najważniejsze punkty programu PiS dotyczące edukacji i sportu. Całość dokumentu zostanie opublikowana na stronie www.andrzejwidzyk.pl

Następnie kandydaci odpowiadali na pytania dziennikarzy. Jedno z nich dotyczyło rzekomego porozumienia między Andrzejem Widzykiem a burmistrzem. Miałoby wynikać z niego, że Andrzej Widzyk zostanie zastępcą burmistrza.

„Takie fake newsy to element brudnej kampanii. Prawo i Sprawiedliwość jest poważnym ugrupowaniem politycznym. Jeżeli wystawia kandydata, robi to właśnie po to, żeby walczyć o program, który będzie przedstawiony i – w przypadku gdyby mi się udało wygrać wybory – zostanie dla Żywca zrealizowany” – powiedział Andrzej Widzyk.

ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE PRAWA I SPRAWIEDLIWOŚCI DLA MIASTA ŻYWCA – WYBORY SAMORZĄDOWE 2018 EDUKACJA I SPORT

1. Wsparcie dla tworzenia na terenie miasta klubów malucha, przeznaczonych dla dzieci od 12 miesiąca do 3 roku życia.
2. Wsparcie dla rozwoju żłobków i przedszkoli. W dawnym budynku przeniesionej już szkoły podstawowej nr 9 na Podlesiu będziemy dążyli do powstania placówki dla najmłodszych dzieci.
3. Rozwój bazy dydaktycznej. W XXI wieku każde dziecko ma prawo do nowoczesnego sprzętu elektronicznego w szkołach. Będziemy wyposażali nasze szkoły i dostosowywali sale lekcyjne do aktualnych standardów.
4. Zapewnienie potrzebującym dzieciom opieki. Każde dziecko ma prawo do pomocy w nauce szczególnie, gdy oboje rodziców pracuje. We wszystkich szkołach będziemy dążyli do stworzenia otwartych świetlic środowiskowych, gdzie dzieci będą mogły realizować swoje pasje.
5. Rozwój i modernizacja infrastruktury sportowej przy szkołach podstawowych. Jako Prawo i Sprawiedliwość będziemy współpracować z Ministerstwem Sportu i Turystyki w celu wybudowania hali sportowej, która spełni oczekiwania mieszkańców, jak również w celu budowy i remontu boisk znajdujących się na terenie miasta Żywca.
6. Rozwój bazy do aktywnego spędzania czasu. Będziemy dążyli do powstania siłowni plenerowych, modernizacji oraz budowy nowych placów zabaw oraz budowy parku linowego na terenie miasta.
7. Wsparcie dziecka przez sport. Będziemy aktywnie wspierali lokalne kluby sportowe w ich rozwoju oraz wszelkie inicjatywy sportowe. Będziemy organizowali turnieje oraz gry miejskie, które będą wspomagały rozwój fizyczny dzieci oraz dbały o ich zdrowie.

Pełnomocnikiem finansowym Komitetu Wyborczego Wyborców Burmistrza Antoniego Szlagora został po raz kolejny Wiesław Augustynowicz. Redakcja dotarła do materiałów, z których wynika, że pełnił tę funkcję również podczas wyborów samorządowych w 2010 roku oraz że jest obecnie przewodniczącym rady nadzorczej spółki komunalnej TBS.

W okresie PRL pracował w wielu zakładach na stanowiskach kierowniczych m.in. jako zastępca dyrektora Odlewni Żeliwa w Węgierskiej Górce, aktywny członek PZPR. Wyjeżdżał służbowo do krajów byłego bloku wschodniego oraz do państw Bliskiego Wschodu takich jak Pakistan i Egipt. Cieszył się pełnym zaufaniem SB. Świadczą o tym archiwalne fragmenty korespondencji służbowej.

Wniosek do komendy KWMO Bielsko-Biała o uzgodnienie zatrudnienia Wiesława Augustynowicza przy pracach obronnych, stanowiących tajemnicę państwową, złożył Naczelny Dyrektor Zjednoczenia Przemysłu Wyrobów Odlewniczych Stanisław Kopystyński:

Z-ca Komendanta d.s. Bezpieczeństwa w Bielsku Białej.

Pracując wcześniej w Wojewódzkiej Usługowej Spółdzielni Pracy w Bielsko-Biała na wniosek Z-ca Prezesa d.s. Pracowniczych został dopuszczony do spraw obronnych.

Odpowiedź zastępcy KW MO d.s. Służby Bezpieczeństwa w Bielsku Białej ppłk. Adama Felika na jedno z wcześniejszych pism:

Odpowiadając na pismo z dn 20.08.1976r. uprzejmie informuję, że Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskiej nie wnosi zastrzeżeń w sprawie upoważnienia Ob. Wiesława Augustynowicza do prowadzenia prac tajnych i obronnych stanowiących tajemnicę państwową i służbową.

W centralach handlu zagranicznego funkcjonariusze służb specjalnych PRL zbierali kapitał, który wykorzystali po 1989 roku. W PTHZ Varimex, z którą związany był  Wiesław Augustynowicz, działał TW „Marta” – tajny współpracownik SB. CHZ-y na przełomie lat 80. i 90. stały się również elementem procesu uwłaszczania nomenklatury PZPR i osób związanych z tajnymi służbami PRL. Dla członków komunistycznej nomenklatury, patrząc z ich osobistego punktu widzenia, była to szansa na życiowe „ustawienie się”. Ze środowiskowego – możliwość utrzymania przez PZPR przewagi w wymiarze ekonomicznym. Z kolei dla funkcjonariuszy służb podmioty te stanowiły naturalne pole lokowania agentury (np. kurierów, łączników), stały się również swoistym poligonem, na którym „testowano” mechanizmy rynkowe, wykorzystując je jednocześnie do działań operacyjnych. W późniejszym okresie, w samym roku 1989, doświadczenie owego „poligonu” umożliwiło ludziom służb skuteczne zagospodarowanie otwierającego się obszaru biznesowego już w III RP. Centrale handlu zagranicznego odegrały również swoją rolę w aferze FOZZ, w wyniku której państwo polskie poniosło gigantyczne straty.

Wiesława Augustynowicza łączą też bliskie związki rodzinne z Adolfem Bielem, działaczem Komunistycznej Partii Polski, PPR i PZPR, który w roku 1946 brał czynny udział w zwalczaniu podziemia niepodległościowego na Żywiecczyźnie.

źródło: IPN, wPolityce.pl

zdjęcie: Kronika Beskidzka

Szanowni Państwo!

Człowiek musi w coś wierzyć. W sowieckiej Rosji wiarę w Pana Boga, zastąpiono w wiarę w Stalina, która przetrwała do dzisiaj. Komunizm na zachodzie usiłował zastąpić wiarę w Boga wiarą w naukę, którą jednak próbował zmanipulować na własny użytek i mamy to, co mamy. W tym celu wymyślono relatywizm, który podważa wszystko, stawiając na równi naukę z ideologią przeczącą nie tylko samej nauce, ale zdrowemu rozsądkowi. Ta pseudonaukowość jasno została wyrażona w nazwie sekty scjentologów.

Kiedy pisałam o wyznawcach „płaskiej ziemi”, zakładałam, że to bardziej żart, niż rzeczywistość. Myliłam się jednak. „Sekta płaskiej ziemi” istnieje i broni swoich racji. Podobnie jak „wyznawcy pancernej brzozy”. Jedni i drudzy opierają swoje wierzenia na „nauce fizyki” specyficznie pojmowanej, albo po prostu dla nich niepojętej. Wolą zatem podpierać się autorytetami rzekomo naukowymi – jedni uczonych afrykańskich, a drudzy radzieckich, o przepraszam – rosyjskich, oczywiście.

Wiara w zabobony wszelakiej maści w średniowieczu miała się zapewne równie dobrze, jak dzisiaj. W Polsce czarownic nie palono na stosach, a ich karykatury przetrwały do dziś.

Żarliwe i bardzo oczywiście „nowoczesne” wyznawczynie zabobonów wbijają szpilki w kukiełki, mając nadzieję zaszkodzić w ten sposób nielubianym przez siebie ludziom.

Pozdrawiam i do następnej soboty

Małgorzata Todd